Structuur in speech: What Is & What Could Be
Het is lastig om een presentatie de juiste structuur te geven die zorgt voor een call-to-action bij je publiek. Nancy Duarte gaf hier in 2011 een TED-talk over: ‘The secret structure of great talks’.
De wereld veranderen
De boodschap waar Nancy mee begint, is dat het publiek de kracht heeft om de wereld te veranderen wanneer je effectief communiceert. Je kunt dit niet doen met een simpel idee voor jezelf, dit idee moet je naar buiten brengen en delen. Het belangrijkste middel om een idee naar buiten te brengen is het verhaal. Om dit verhaal goed naar buiten te brengen is de structuur heel belangrijk. Maar hoe creëer je in je presentatie een goede structuur?
Een goede structuur
Een verhaal moet een begin, een midden en een eind hebben. Dit klinkt heel simpel en dat is het ook. Toch zijn er veel presentaties die dit niet hebben. Daarnaast gaat het vaak mis doordat de presentator zichzelf als de held ziet en niet bezig is met wat het publiek doet met de boodschap. Eigenlijk moet de presentator zorgden zodat zijn publiek de boodschap begrijpt, onthoudt en gaat delen. Pas dan kun je de wereld veranderen. Je publiek is dus de held, jij bent enkel de mentor die ze in het proces kan begeleiden. Duarte is met dit in haar gedachte een vorm gaan opstellen van een presentatie:
Je begint altijd met de ‘wat is er’ (What is?). De ‘What is’ kijkt naar de huidige norm, de status quo. Vanuit de ‘Wat is’ leg je de link naar je ideeën en alles wat mogelijk is. Datgene noemt Duarte de What could be. Zo ga je in je presentatie heen en weer tussen die twee. Bijvoorbeeld: als ‘What is’ het verleden is, dan is de ‘What could be’ de toekomst. Of als een probleem de ‘What is’ is, dan is de ‘What could be’ de oplossing. Door in je verhaal steeds op en neer te gaan tussen ‘What is’ en ‘What could be’ trek je de aandacht van je publiek sneller naar je nieuwe ideeën. Je maakt de huidige norm, de status quo, steeds onaantrekkelijker totdat je op het punt bent dat je een nieuwe norm hebt gecreëerd van de ‘What could be’, bijvoorbeeld de toekomst of de oplossing. Deze nieuwe norm is je einde, want je wilt dat je publiek in jouw idee gaat geloven. Dit eind mag poëtisch en dramatisch zijn en moet een “Call to Action” zijn voor je publiek!
Nancy controleert haar theorie op de verschillende speeches die ze analyseert. In haar TED-talk (zie hieronder) geeft ze voorbeelden zoals de iPhone lancering van Steve Jobs in 2007 of de ‘I have a dream’-speech van Martin Luther King in 1963.
